İstanbul'da Yağmur ve Trafik ..

Şu üniversiteyi kazandım kazanalı yolda başıma gelenler pişmiş tavuğun başına gelmemiştir diye düşünüyorum artık..

8 Haziran 2010 ,

Bugün Mesleki İngilizce sınavım var Davutpaşa'da ve ben 8.15 te evden çıktım , biraz erken giderim birşeyler yerim düşüncesiyle ama yolculuk boyunca başıma gelenler birşey yemeyi geçtim sınavıma yetişeyim başka birşey istemiyorum dedirten cinstendi.

Annemin evde olmamasına rağmen dışarıdan beni sürekli arayıp "evden çıkmadan şunu giy", "şemsiye al", "aman dikkat et" ,"aklım sende", "varınca ara" sözlerine sinirlensemde anne kalbinin ne kadar da haklı olduğunu bir kez daha anladım gerçekten.

Otobüs her zamankinden boştu ancak birkaç durak gidip annemi aradıktan sonra (iyiyim merak etme diye) otobüsler ve araçların hepsi 25 dakıka falan hiç haraket etmediler. Sonra biraz biraz ilerlese de en son otobüsler kontak kapattı yolda. Benim gibi acelesi olan çok sayıda insan otobüslerden inip yürümeye başladık. Ben Fatih Sultan Mehmet Hastahanesi'ne gelmeden indim ve Uzunçayır metrobüs durağına kadar yol çalışmalarının olduğu o çamurlu yoldan yürüdüm. Yolun öyle yerleri vardı ki bir yerde tırmanıp atlamamız gerekti , çünkü kazılan yerler gölcük haline gelmişti ve yol ayrımı olduğundan başka yer yoktu geçicek. Atlarken bayanın birine yardım edeyim derken düşmem de günün hediyesi :(
En son çare olduğunu düşündüğümüzden , yürü yürü bitemeyen (8 duraktan biraz fazla ancak sorduğumda 11 denildiğinden ben 11 biliyordum) o yolculuk boyunca ,kullanmayı bilen bilmeyen onca insanın kendilerini şeker sanıp erime korkusuyla arabalarına sarılmalarına kızarak , hem de yorgunluğun , yağmurun çamurun ve açlığın (ki tanıyanlar bilir hemen gözlerim kararır) verdiği gerginlikle arkadaşımı aradım hocamla konuşturması için. Hocam ne olursa olsun sınava yetişebilirsem gelmemin iyi olacağını yarım saat geç bile kalsam sınavın 1 saat oldugunu söylemesi üzerine var gücümle kalan durakları da yürüdüm. Bu arada da yoldaki durumu elimdeki telefonla görüntülemeye çalışıyordum. Yaşanılan sefaleti görmeliydiniz , insanların bilinçsizce evlerinden çıkardıkları arabalar yüzünden ambülansın bile o yola girmesi bir yarım saat aldı ki kendileri kaç saat o trafikte kalmıştır bilemiyorum !!
Cevizlibağ'a geldiğimde sınava 5 dakika vardı. Ve 11.04 civarı okuldaydım. O an kendime inanamadım gerçekten . Nasıl varmıştım okula hala şaşkındım.
Okula vardığımda araştırma görevlilerimizden Reşit Çelik sınıfa giriyordu . Tam yerime oturduğumdaysa sınavın bir yarım saat sonra başlayacağını söyledi. Ancak ben o kadar kötüydüm ki tam olarak ne dediğini anlayamadım. Kızlar sınavın yarım saat sonra olacağını yada iptal olacağını söyleyince yıkıldım. Ancak ısrarla sınavın gelemeyenler için biraz ileri saate çekildiğini savunuyordum. 10 dakika içinde sınıfa Yrd. Doç. Dr. Atıf Ahmet Evren hocamız girdi ve beni görünce "Geldin mi ? Nasılsın ?" dedi . Ve "Arkadaşlar başlatıyorum sınavı" dedi. O an gerçekten yaşadığım onca zorluk sanki uçup gitti. Benim gösterdiğim yetişme çabasına karşı ,karşımda haklarını bilen , insiyatifini kullanabilen ve öğrenci yanında bulunan bir eğitim görevlisi vardı ,ki bulmak her zaman bir öğrenciye nasip olmuyor gerçekten.

Sözün özü ; 2 damla yağmur görünce arabalarına sarılan vatandaşlarımız umarım artık biraz daha duyarlı olurlar ve Yrd. Doç. Dr. Atıf Ahmet Evren hocamız gibi hocalarımız kendi haklarını bilip , insiyatif kullanabilirler. Hocam size bir kez daha burdan teşekkür etmek istiyorum.