Ben susmalıyım ki ; tüm zor cümleler sana kalsın...
Bazen susmalıyım diyorum kendime , susmalıyım ki ;
yüreğimin sesi yüreğine ulaşsın.
Beni duymamak için direnen kulakların,bari yüreğimi anlasın.
Ben susmalıyım ki ; tüm zor cümleler sana kalsın.
Konuşmak çok canımı yaktı , ben susayım ki ;
biraz da canımı yakanların ..............................
-alıntı-
hayır hayır canı yanmasın SADECE beni anlasın ;)
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
içindeki sesler yeteri kadar konuşur sustugun anda.. hatta o kadar cok konusurkı ses kulaklarından kalbıne dogru bı yol yapar... yol zamanla çalışmaya girer acıtır ıcını. kımı zaman beynın durdurur yolu nereye der ? ne yaptıgını sanırsın sen nereyedır bu yol kım ıcındır ? anlatamaz... belirli bi yere kadar dinler o ses beynı.. sonra yine bildiğini okur .. zamanla ulaşır kalbe .. yol tamamlanır.oyle uzun ve doludur kı tasıyamaz yol. her hucrene dagıtır sesi. zamanla ıcınde kalan ses bı bakarsın her bır zerrene ulasmıs.. karsıdakı "iç"in en az senın iç'in kadar seni anlaması için senin iç'indeki yolun tamamen kapanması gerekır. yeni bi ses beyinden izin alıncaya kadar :) yol-tamamen- kapandı mı dersin?:) -feyza:)
YanıtlaSil